ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα |
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα», όπως λέγεται η ταινία του Τ. Μπουλμέτη, γυρίστηκε το 2003 και περιγράφει τέσσερις δεκαετίες Ιστορίας μέσα από τη ζωή του Φάνη. Ο σκηνοθέτης ασχολείται με θέματα που έχει βιώσει και καταφέρνει να τα μεταφέρει στο φακό με μοναδικό τρόπο. |
Ξεκινά με την παιδική ηλικία του Φάνη στην Κωνσταντινούπολη, περιγράφοντας στιγμές της καθημερινής ζωής - τα οικογενειακά τραπέζια, την σχέση του με τον παππού του και τους γονείς του, το σχολείο και τον πρώτο του έρωτα. Όλα όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο, την μαγειρική, και συγκεκριμένα την Πολίτικη κουζίνα και τα μπαχαρικά της. Μια ολόκληρη κουλτούρα, οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλά ακόμα και επιστήμες αποδίδονται μέσα από γεύσεις; ο μικρός Φάνης μαθαίνει πώς ένα λάθος μπαχαρικό μπορεί να διαλύσει ένα προξενιό, αλλά και αστρονομία ζωγραφίζοντας πλανήτες με τις μυρωδάτες σκόνες. |
Όμως φτάνει το 1964, και οι Έλληνες της Πόλης αναγκάζονται από τους Τούρκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τις αναμνήσεις τους, και να φύγουν πρόσφυγες. Ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένεια του Φάνη, που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια όχι και τόσο φιλόξενη Αθήνα; διωγμένοι από τους Τούρκους ως Έλληνες, αντιμετωπίζονται από τους Έλληνες ως Τούρκοι. Σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο, ο πρωταγωνιστής, διάσημος αστροφυσικός πλέον, κάτοικος Αθηνών και ετών σαράντα πέντε, περιμένει με ανυπομονησία τον παππού του από την Κωνσταντινούπολη. Και τότε όλες οι αισθήσεις του πλημμυρίζουν από τις ευχάριστες, μυρωδάτες αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων. Όταν μάλιστα θα αποφασίσει να πάει ο ίδιος στην Πόλη, μιας και μια ξαφνική αρρώστια δεν επιτρέπει στον παππού του να ταξιδέψει, οι εικόνες του παρελθόντος ζωντανεύουν ξανά. |
Οι σκηνές, αλλά και η μουσική της ταινίας, προσκαλούν και τις πέντε αισθήσεις των θεατών, σε ένα γαστρονομικό ταξίδι στον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων της Πόλης. |
1 Comment
HideΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα», όπως λέγεται η ταινία του Τ. Μπουλμέτη, γυρίστηκε το 2003 και περιγράφει τέσσερις δεκαετίες Ιστορίας μέσα από τη ζωή του Φάνη. Ο σκηνοθέτης ασχολείται με θέματα που έχει βιώσει και καταφέρνει να τα μεταφέρει στο φακό με μοναδικό τρόπο.
Ξεκινά με την παιδική ηλικία του Φάνη στην Κωνσταντινούπολη, περιγράφοντας στιγμές της καθημερινής ζωής: τα οικογενειακά τραπέζια, την σχέση του με τον παππού του και τους γονείς του, το σχολείο και τον πρώτο του έρωτα. Όλα όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο, την μαγειρική, και συγκεκριμένα την Πολίτικη κουζίνα και τα μπαχαρικά της. Μια ολόκληρη κουλτούρα, οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλά ακόμα και επιστήμες αποδίδονται μέσα από γεύσεις· ο μικρός Φάνης μαθαίνει πώς ένα λάθος μπαχαρικό μπορεί να διαλύσει ένα προξενιό, αλλά και αστρονομία ζωγραφίζοντας πλανήτες με τις μυρωδάτες σκόνες.
Όμως φτάνει το 1964, και οι Έλληνες της Πόλης αναγκάζονται από τους Τούρκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τις αναμνήσεις τους, και να φύγουν πρόσφυγες. Ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένεια του Φάνη, που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια όχι και τόσο φιλόξενη Αθήνα· διωγμένοι από τους Τούρκους ως Έλληνες, αντιμετωπίζονται από τους Έλληνες ως Τούρκοι. Σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο, ο πρωταγωνιστής, διάσημος αστροφυσικός πλέον, κάτοικος Αθηνών και ετών σαράντα πέντε, περιμένει με ανυπομονησία τον παππού του από την Κωνσταντινούπολη. Και τότε όλες οι αισθήσεις του πλημμυρίζουν από τις ευχάριστες, μυρωδάτες αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων. Όταν μάλιστα θα αποφασίσει να πάει ο ίδιος στην Πόλη, μιας και μια ξαφνική αρρώστια δεν επιτρέπει στον παππού του να ταξιδέψει, οι εικόνες του παρελθόντος ζωντανεύουν ξανά.
Οι σκηνές, αλλά και η μουσική της ταινίας, προσκαλούν και τις πέντε αισθήσεις των θεατών, σε ένα γαστρονομικό ταξίδι στον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων της Πόλης.