Ο Θίασος

«Ο Θίασος» (1975) είναι μια δραματική ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Για πολλούς είναι η καλύτερη ταινία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ ανήκει και στις 100 καλύτερες παγκοσμίως.

Το έργο ακολουθεί την περιοδεία ενός θιάσου στην επαρχία της Ελλάδας από το 1939 ως το 1952, καθώς προσπαθεί να παρουσιάσει το έργο «Γκόλφω, η βοσκοπούλα».

Οι ηθοποιοί του θιάσου είναι και μέλη της ίδιας οικογένειας, με διαφορετικούς χαρακτήρες ο καθένας.

Από τη μία αποτελούν μικρογραφία της τότε ελληνικής κοινωνίας ―κάθε άτομο έχει και διαφορετικά πολιτικά πιστεύω― και από την άλλη μας θυμίζουν τον Οίκο των Ατρειδών από την αρχαία ελληνική μυθολογία.

Η ταινία κινείται σε τρία επίπεδα που μπλέκονται μεταξύ τους: πρώτα απ' όλα ο θεατής παρακολουθεί τον θίασο που γυρίζει την Ελλάδα, ύστερα τις σχέσεις των μελών του και τέλος τα πολιτικά γεγονότα καθώς και τη συμμετοχή των ηθοποιών σε αυτά.

Δεν ακολουθεί όμως τη χρονολογική σειρά.

Ο σκηνοθέτης αποφασίζει να τη χωρίσει σε κομμάτια που ενώνει ξανά με νέο τρόπο.

Έτσι προσφέρει στον θεατή μια αποσπασματική εικόνα της ιστορίας.

Όπως και κάθε δημιουργία του Αγγελόπουλου, έτσι και αυτή χαρακτηρίζεται από το μοναδικό σκηνοθετικό του στιλ.

Παρ' όλη τη μεγάλη της διάρκεια (4 ώρες), τόσο οι διάλογοι όσο και τα διαφορετικά πλάνα είναι λιγοστά.

Με εξαίρεση τις σκηνές που ο θίασος δίνει παράσταση, ακούγεται περίπου μία λέξη ανά είκοσι λεπτά, ενώ τα πλάνα διαδέχονται το ένα το άλλο μόλις κάθε τρία λεπτά.

Είναι γνωστή άλλωστε η προτίμησή του να αφήνει την εικόνα να εκφράζει την πραγματικότητα και να δίνει στον θεατή τη δυνατότητα να επιλέξει στο πλάνο τα πιο δυνατά σημεία, αντί να του δείχνει συνέχεια νέα.

Αναμφίβολα είναι ένα πολύπλοκο έργο που στόχο έχει να αποκαλύψει τα πολιτικά γεγονότα, όχι ως ντοκιμαντέρ, αλλά παρακολουθώντας τη ζωή του θιάσου.