Δράκος

Ο «Δράκος» είναι μια αστυνομική ταινία του 1956, σε σκηνοθεσία Ν. Κούνδουρου, σενάριο Ι. Καμπανέλλη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Θα μπορούσε όμως να θεωρηθεί και δράμα, εξαιτίας της εξέλιξης και ειδικά της κατάληξης της πλοκής.
Ένας συνηθισμένος υπάλληλος τράπεζας που κάθε μέρα βουλιάζει όλο και πιο πολύ στη μοναξιά του, συνειδητοποιεί πως μοιάζει με έναν κακοποιό που αναζητά η αστυνομία. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν για πρώτη φορά στη ζωή του δεν περνά απαρατήρητος και αρχίζουν να τον αναγνωρίζουν λανθασμένα ως τον Δράκο. Ο πρωταγωνιστής τρομαγμένος, για να ξεφύγει από το κυνηγητό της αστυνομίας περνάει τη νύχτα σε ένα κακόφημο καμπαρέ, όπου και συναντά μια ομάδα κλεφτών. Η ομάδα αυτή τον μπερδεύει επίσης με τον Δράκο και του προτείνει να γίνει ο αρχηγός σε μια ληστεία αρχαίων. Γοητευμένος από τον σεβασμό που εμπνέει με την ψεύτικη ταυτότητα, παρασύρεται στον υπόκοσμο, χαρούμενος που έστω και για λίγο βγαίνει από τη μοναξιά του και γίνεται μέρος της κοινωνίας. Όταν όμως αποκαλυφθεί η αλήθεια, θα προτιμήσει να πεθάνει.
Η ταινία αυτή αναφέρεται στη μοναξιά και τη ματαιοδοξία του ανθρώπου και πιο συγκεκριμένα στο τι τα προκαλεί. Η Ελληνική κοινωνία στα μέσα της δεκαετίας του '50 δεν έχει μόνο μία πλευρά, αυτή που παρουσιάζεται στις εμπορικές ταινίες της εποχής, όπου η ζωή άλλοτε καλή και άλλοτε σκληρή, πάντα έχει ευτυχισμένο τέλος. Στο "Δράκο" όλη η ζωή του πρωταγωνιστή οδηγείται από την κοινωνία και το κράτος, ξεκινώντας από τη μίζερη ζωή στην αποξένωση και φτάνοντας μέχρι το θάνατο. Σε αυτό το διάστημα, ο ασήμαντος αλλά τίμιος υπάλληλος γίνεται ένας σεβαστός κακοποιός, καθώς τυφλώνεται από το ξαφνικό νόημα που αποκτά η ζωή του. Όταν όμως συνειδητοποιήσει τις πράξεις του, η στιγμιαία χαρά που έλαβε θα διαλυθεί και θα βρεθεί σε αδιέξοδο.